Έχει φύγει η ώρα κι είμαι σαστισμένος
Παγωνιά και τέλος μόνος προδομένος
Μια αχτίδα ήλιου ξάφνου με τυφλώνει
Ξέρω πως δε θα μαι το δικό της πιόνι
γιατί ξημερώνει

Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου
της ατέλειωτης φυγής μου
της απάντησής μου
Η πρώτη μέρα
που μπορώ και σε απαρνιέμαι
Να ήξερες πόσο καυχιέμαι
που για σένα πια δε ζω

Καιμόλα εδώ τελειώνουν και απομακρύνονται
Πάντα όμως πληρώνουν όσοι ευθύνονται
Έχει φύγει η ώρα μα η αλήθεια μένει
Κάθε τι καινούργιο θα με περιμένει
γιατί μου συμβαίνει...