Μπροστά μου μια πόρτα κλειστή
Και από πίσω είσαι εσύ
Με κομμένη την ανάσα
Σε ζητάω
Απόμακρη ψυχρή
Και η μοναξιά μου κατοικεί
Μια πόλη από πέτρα
Εκεί κάπου αιμορραγεί
Κομμένα δέντρα
Έχεις χαθεί
Κουράστηκα να ζω
Στο γκρίζο σου αυτό ρυθμό
Πονάω κάθε μέρα
Και το οξυγόνο λιγοστό
Αν είναι αυτό αγάπη
Τότε μάτια μου είμαι εντάξει
Μη γυρνάς στο παρελθόν
Τα κάλπικα νομίσματα
Δεν έχουν αξία
Ούτε μέλλον
Ούτε παρόν