Ας το ποτάμι να σε ταξιδέψει απ’ την αρχή ως το τέλος του…
Δως την ψυχή σου να παλέψει στις όχθες και στις πέτρες του…

Κάποτε έκανα προσπάθειες να φτάσω ως τον ουρανό, έτσι για να αγγίξω ένα αστέρι
Κάποτε έκανα βουτιές στο κενό μήπως και με σταμάταγε κάποιου Θεού το χέρι
Κάποτε έμπαινα σε δάση ξεχασμένα για ν’ανταμώσω νεράιδες και ξωτικά,
σε βουνά από τους αιώνες γερασμένα έψαχνα να βρω παλιά μυστικά
Κάποτε όμως ήρθε ο καιρός και μου πε ας τη ζωή να κυλήσει,
πως είναι αυτή ένας ποταμός κι ότι στη θάλασσα όταν θα φτάσει εκεί θα σταματήσει
Εκεί θα μοιάζουν όλα με γιορτή γιατί θα έχουμε ζήσει τα πιο κρυφά μας όνειρα
Το παρόν μου να προσέχω μην κοιτάω με ντροπή αύριο το παρελθόν μου για να μη σέρνω απόμερα
Έτσι λοιπόν δεν τρέχω να προλάβω όλα εκείνα ο χρόνος θα μου φέρει
Ίσως να άργησα να το καταλάβω
Εγώ θα κάνω την ευχή καθώς θα πέφτει το αστέρι
Γι `αυτό σου λέω…

Ας το ποτάμι να σε ταξιδέψε από την αρχή ως το τέλος του…
(Ας το ποτάμι να σε ταξιδέψει...)
Δως την ψυχή σου να παλέψει στις όχθες και στις πέτρες του…
(Δως την ψυχή σου να παλέψει…)

Κάποτε με αγωνία τα πρωτοβρόχια καρτερούσα
για να τρέξω για ν’αγγίξω ουράνια τόξα
Κάποτε με ευκολία τη ζωή μου προκαλούσα
μήπως και γητευτεί του μυαλού μου η λόξα
Ποτάμι όμως είναι η ζωή κι η θάλασσα απλά μας περιμένει
Δεν τρέχω πια να την προλάβω ας με προλάβει αυτή
Εμείς της δίνουμε κλωστή κι αυτή απλά την υφαίνει
Άλλες φορές τρέχει πιο γρήγορα
Άλλες πιο αργά
Άλλες στα εμπόδια για λίγο σταματάει
Άλλες τα βράχια κάνει βότσαλα, αφήνει τα βουνά και σε πεδιάδες γαλήνιες μας πάει
Αγάπη ψάχνει για να βρει
Αγάπη γίνεται
Αγάπη λαχταράει
Άλλες φορές μοιάζει με βάσανο, άλλες με γιορτή
έτσι όμως δείχνει ότι ζει, ότι υπάρχει και κυλάει
Γι `αυτό σου λέω…

Ας το ποτάμι να σε ταξιδέψε από την αρχή ως το τέλος του…
(Ας το ποτάμι να σε ταξιδέψει...)
Δως την ψυχή σου να παλέψει στις όχθες και στις πέτρες του…
(Δως την ψυχή σου να παλέψει…)

Νιώσε τη δύναμη τα χιόνια λιώσε
Άφησε πίσω τα βουνά
Μες τη βοή το πόνο σπρώξε
Τραγούδα όπως τα νερά…