Φταίω,
συγγνώμη σου φωνάζω κι όλο κλαίω,
ο έρωτάς σου τραίνο τελευταίο,
κι εγώ σαν τον αλήτη στο σταθμό,
φταίω,
τρομάζω όταν τ’ όνομά σου λέω,
μα πώς ν’ αποφύγω το μοιραίο,
να μη σε θυμηθώ ένα λεπτό.

Φταίω, με την καρδιά μου μαλώνω,
που `χει αμαρτίες πολλές,
φταίω, δικά μου λάθη πληρώνω,
που σ’ έχουν κάνει να κλαις,
φταίω.

Φταίω,
συγγνώμη σου φωνάζω κι όλο κλαίω,
που τόλμησα ν’ αγγίξω το ωραίο,
με χέρια λερωμένα και σκληρά,
φταίω,
τρομάζω όταν τ’ όνομά σου λέω,
μα του καημού το πάθος το λαθραίο,
μου κόβει λίγο λίγο τα φτερά.

Φταίω, με την καρδιά μου μαλώνω,
που `χει αμαρτίες πολλές,
φταίω, δικά μου λάθη πληρώνω,
που σ’ έχουν κάνει να κλαις,
φταίω.