Πόσες άδειες Κυριακές πόσα βράδια βυθισμένα
σε ποτάμια από σιωπές σε τραγούδια λυπημένα

Ώσπου βρέθηκες εσύ σαν ρωγμή μέσα στο χρόνο
στα ζεστά σου τα φιλιά η ζωή αγάπη μόνο

Είσαι μια σπίθα από χαρά
που φώτισε κρυφά την άδεια μου καρδιά

Σ’όποια πόρτα κι αν σταθώ όποιο δρόμο και να πάρω
τη σκιά σου ακολουθώ τ’άρωμά σου αναζητάω

Είσαι μια σπίθα από χαρά
που φώτισε κρυφά την άδεια μου καρδιά