Τι μάγια πες μου σ’ έχουνε ποτίσει
και μ’ έχεις πια για πάντα λησμονήσει
κι από `ναν έρωτα τόσο μεγάλο
μας μένει λίγη στάχτη τίποτ άλλο
κι από `ναν έρωτα τόσο μεγάλο
μας μένει λίγη στάχτη τίποτ άλλο.

Και όμως για φαντάσου τόσα χρόνια
αγάπη μου `χεις δείξει και συμπόνοια,
γι αυτό και με το νου μου το `χα βάλει,
πως πάμε στης αγάπης το λιμάνι,
γι αυτό και με το νου μου το `χα βάλει,
πως πάμε στης αγάπης το λιμάνι.

Γκρεμίσαν τα παλάτια που `χα κτίσει
και έχουν οι ελπίδες μου πια σβήσει
και μένει από `να έρωτα μεγάλο
η στάχτη απ το τσιγάρο τίποτ’ άλλο,
και μένει από `να έρωτα μεγάλο
η στάχτη απ το τσιγάρο τίποτ’ άλλο.

Και μένει από `να έρωτα μεγάλο
η στάχτη απ το τσιγάρο τίποτ’ άλλο,
και μένει από `να έρωτα μεγάλο
η στάχτη απ το τσιγάρο τίποτ’ άλλο.