Σε θάμπωσαν τα λούσα και τα πλούτη,
πουλήθηκες και συ για λίγο χρήμα,
έπαψες πια να μ’ αγαπάς, μα σου το λέω, όπως πας,
να το ξέρεις πως εσύ, θα’ σαι το θύμα,
έπαψες πια να μ’ αγαπάς, μα σου το λέω, όπως πας,
να το ξέρεις πως εσύ, θα’ σαι το θύμα.

Αυτός ο δρόμος τώρα που’ χεις πάρει,
γιομάτος ειν’ καημούς και καταφρόνια,
στο βούρκο που θα κυλιστείς, θα `ρθει στιγμή να κουραστείς
και δε θα `βρεις πουθενά καμιά συμπόνια
στο βούρκο που θα κυλιστείς, θα `ρθει στιγμή να κουραστείς
και δε θα `βρεις πουθενά καμιά συμπόνια.

Θα ζεις χωρίς αγάπη και ελπίδα,
δε θα γυρνά κανείς να σε κοιτάξει,
θα `ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει,
θα `ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.

Θα `ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.