Περνούν χειμώνες και καλοκαίρια, που τριγυρίζω με άδεια χέρια,
με άδειες τσέπες ο κακομοίρης και είμαι πάντα εγώ μπατίρης,
με άδειες τσέπες ο κακομοίρης και είμαι πάντα εγώ μπατίρης.

Εχουν τα ρούχα μου παλιώσει και τα παπούτσια μου ξηλώσει,
μα τι να κάνω δεν έχω χρήμα και θα μαι πάντα εγώ το θύμα,
μα τι να κάνω δεν έχω χρήμα και θα μαι πάντα εγώ το θύμα.

Κι όμως να ξέρεις αυτά τα πάθη, για μια γυναίκα τα έχω πάθει
κι όλο μπατίρης εγώ γυρνάω κι αν υποφέρω δεν την ξεχνάω
κι όλο μπατίρης εγώ γυρνάω κι αν υποφέρω δεν την ξεχνάω.