Μάνα μου είμαι φθισικιά, θα πάω να γυρίζω,
μεσ’ στης Πεντέλης τα βουνά, τα πεύκα να μυρίζω.

Εκεί, μανούλα μου γλυκιά, θέλω να κατοικήσω,
τα πεύκα να ’χω συντροφιά, ώσπου να ξεψυχήσω.

Μεσ’ στης Πεντέλης τα βουνά παντοτινά θα μείνω,
μανούλα μου, ποτέ καλά ξέρω πως δε θα γίνω.

Αγάπησα και χάνομαι, ξεφτίζει η ζωή μου,
μεσ’ στης Πεντέλης τα βουνά θα μείνει το κορμί μου.