Μην κλαις μανούλα μου γλυκιά
και μην αναστενάζεις,
γιατί μεσ’ στην καρδούλα μου
κι άλλους καημούς μου βάζεις,
γιατί μεσ’ στην καρδούλα μου
κι άλλους καημούς μου βάζεις.

Δε θέλω να πικραίνεσαι,
να κλαις, να με κοιτάζεις,
πως θα χαθώ, μανούλα μου,
στο νου σου να το βάζεις.

Θέλω να με παρηγορείς,
για να ξεχνώ τον πόνο,
π’απόχτησα μεσ’ στην καρδιά
και ολοένα λιώνω,
απόχτησα μεσ’ στην καρδιά
και ολοένα λιώνω.

Ετσ’ ήθελε η τύχη μου
κι εγώ για ν’ αγαπήσω,
έναν κακούργο και φονιά,
για να χαθώ να σβήσω.