Την αμαρτία σήμερα θα σου την κάνω δώρο
κοντά σε σένα έμαθα να ζω με έναν όρο
φιλιά που δίνω μη μετρώ φιλιά που θα χαρίζω
άλλο μυαλό με κυβερνά κι άλλο κορμί ορίζω.

Κι εσύ που ήσουν
τα κρύα βράδια που ζητούσα λίγη αγάπη
και να γυρεύω
μια ζεστασιά στο παγωμένο μου κρεβάτι
κι εσύ που ήσουν
να τρέχω πίσω σου και δίπλα αυτό το τρένο
που είχα χάσει
που είχα χάσει για να σε περιμένω.

Ήσουνα κόκκινος καπνός και ψεύτικο χρυσάφι
ότι έμεινε απ’ τον έρωτα που κάηκε στα λάθη
πόση χαρά να ονειρευτώ και πόση να σου δώσω
Αφού όλα τα μοιράστηκα με σένα πριν τα νιώσω.