Τόσα πολλά αινίγματα δε θα λυθούνε τώρα
για να ’ρθει η αλήθεια μας θα πάρει λίγη ώρα
καμιά φορά δεν είσαι εδώ όταν σε θέλω διπλά
ξέρεις να φανερώνεσαι σαν όνειρο τη νύχτα.

Αρχίζω πάλι συμβαίνει συχνά
η αγάπη σου τώρα δε δίνει χαρά
αρχίζω πάλι συμβαίνει συχνά
κι ο πόνος που μένει ποτέ δεν περνά.

Μα δε σου λείπει ούτε φως, ούτε απ’ τα μάτια η ζέστη
μόνο που δεν αγγίζονται κι ούτε κάνεις τα βλέπει
τα πρωινά κλειδώνεσαι σε μέρη που δεν ξέρω
να σε ζητήσω σιωπηλά και πίσω να σε φέρω