Δες, δες πως τελειώνουμε λοιπόν
σαν παρελθόν,
μοιάζει απο τώρα το παρόν που ζούμε
δες, ένα χαμόγελο παλιό μένει μισό
δε βρίσκει τρόπο να γεμίσει το κενό
το σκουριασμένο μας ν’ αντέξει σ’ αγαπώ

Και τώρα πια,
Τίποτα
δεν μας έμεινε τίποτα
η αγάπη βαρέθηκε και μας σβήνει το φως
Τίποτα
δεν μας έμεινε τίποτα
και ο έρωτας έγινε
κουρασμένος θεός
μα λυπάμαι δε γίνεται αλλιώς

Πες, πες ότι απο εγωισμό τόσο καιρό
βλέπαμε ώρες και στιγμές να φεύγουν
πες, πες ότι σ’ ένα χωρισμό
φταίνε κι οι δυο
γιατί φαντάζονται το τέλος μακρινό
όμως το τέλος είναι εδώ κάθε λεπτό