Ο άνεμος γέννησε τη νύχτα και το πέλαγος
κι έγινε θάλασσα και γνώρισε η θάλασσα το βάθος της.
Κι η νύχτα γέννησε τα δέντρα και τη χλόη
κι έγινε ουρανός και πουλιά τ’ ουρανού και πανσέληνος
κι έγινε φως και γνώρισε το φως τη λάμψη του.
Ημέρες δύο.
Ο άνεμος γέννησε την πίκρα και τη μουσική
κι έγινε δάκρυ και γέννησε το δάκρυ τα μάτια μας
κι η πίκρα γέννησε τις εποχές και τα πουλιά
και γέμισαν τα όρη άγρια ζωα, ερπετά και χρώματα
κι έγινε δρόμος και γνώρισαν οι δρόμοι τη μοίρα τους.
Ημέρες δύο.
Ο άνεμος γέννησε την πέτρα και το σίδερο.
Κι έγινε άντρας και γνώρισε ο άντρας τη δύναμή του
κι η πέτρα γέννησε τη λάσπη και το μόχθο
κι έγινε μαχαίρι και καρφιά και σύννεφο
κι έγινε γυναίκα και γνώρισε η γυναίκα τη μοναξιά της
και γέμισε η μοναξιά τον καημό και τη λύπη μου.
Ημέρες γενεές δεκατέσσερις.
Ένα από τα τέσσερα ποιήματα του κύκλου τραγουδιών ''Αρκαδία ΙΙ''.
Μελοποιήθηκαν από τον Μίκη κατά τη διάρκεια της εξορίας του ,απο την χούντα ,στη Ζάτουνα Αρκαδίας από τον Αύγουστο του 1968, μαζί με τη σύζυγό του Μυρτώ και τα παιδία τους Γιώργο και Μαργαρίτα ,μέχρι τον Οκτώβριο του 1969.
Χορός / Ρυθμός / Είδος : Μπαλάντα.
1973 = Μίκης Θεοδωράκης (+ πιάνο) , -------------- Αλμπουμ ''Mikis Theodorakis – New Songs'' στην Αμερικάνικη Paredon
(P - 1021) (1974) , & συλλογη ''Μίκης Θεοδωράκης – Τα μεγάλα τραγούδια'' (2010) , & συλλογη ''Μίκης Θεοδωράκης – Ένας Όμηρος / Αρκαδία ΙΙ Και ΙΙΙ / Ερημιά'' (2010)
