Μια νύχτα στην Ακρόπολη
εκεί στου Μακρυγιάννη
τον έρωτα τον έβγαλαν
δυο μάγκες στο σεργιάνι.

Δυο μάγκες πού `χουν μέσα τους
και ντέρτι και μεράκι
για μιας γυναίκας την καρδιά
ξυρίζουν και μουστάκι.

Δυο μάγκες που το λόγο τους
για νόμο τον επαίρνω
αυτούς δεν τους επάτησε
Μανώλη μου το τρένο.

Την τράπουλα ανακάτεψαν
κι οι δυο τους κι είχαν ρέντα
αυτοί που δε σηκώνουνε
για κέρασμα κουβέντα.

Το Χάρο τον καλέσανε
να του τα πούνε, νέτα
κι εκείνος τους εκάρφωσε
γαρύφαλλα στα πέττα.

Την πόρτα πού `χει η ζωή
την άνοιξαν και μπήκαν
την άλλη την ξεχάσανε
γι’ αυτό δεν ξαναβγήκαν.