Δεν μπορώ να πιστέψω πως φτάνει το τέρμα
μη ζητάς να διαλέξω μια αλήθεια σαν ψέμα
αγκάλιασέ με ξανά κι ας νιώθω να με πονά
η συνήθεια που κρύβει το άδειο σου βλέμμα

Λυπάμαι γιατί γρήγορα κουράστηκες
λυπάμαι γιατί εύκολα ξεχνάς
κι ενώ ποτέ στ’αλήθεια δε με νοιάστηκες
λυπάμαι γιατί λες πως μ’αγαπάς

Προδομένα φιλιά κι ένα χάδι στο τόσο
έχω αντέξει πολλά για να μη σε πληγώσω
για πόσο ακόμα μπορώ λάθη να συγχωρώ
πόση ακόμη καρδιά μου’χει μείνει να δώσω