Στους καταρράκτες του Ασσυάν
σε βρήκα κάποτε να κλαις
να προσπαθείς με ένα αμάν
να εξορκίσεις τις ψυχές.

Ύστερα σ’ είδα να γερνάς
στο Αλγέρι κάπου ένα πρωί
και το κορμί σου να πουλάς
για ένα κάλπικο φιλί.

Χόρεψε μωρό μου, χόρεψε
κι ήρθε η καρδιά μου
να χτυπήσει παλαμάκια.
Χόρεψε μωρό μου, χόρεψε
είκοσι αιώνες
πως σκορπίσαν σαν πουλάκια;
Χόρεψε μωρό μου, χόρεψε
μην στήνεις ξώβεργα
εγώ σου το `λεγα
θα πάνε στα χαμένα
της ζωής μας τα χρονάκια.

Το γιαταγάνι της φθοράς
στα τύψη και σαν ενοχή
στο στήθος σ’ είδα να κρεμάς
μην έρθει δύσκολη στιγμή.

Κι ύστερα πάλι στο Κεμπίρ
με μια νύχτα στη ψυχή
σε βρήκα κι είχες το Ναδίρ
στο μάτι σαν μια απειλή.