Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους άνθρωπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι `κλείσαν τα περάσματα

Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση

Μη κοιτάς μόνο εκεί πέρα που σου μάθανε να κοιτάς
Κοίταξε λίγο παραπέρα μάθε μόνος να πετάς
Βλέπεις το έχει η εποχή να είναι όλα μπερδεμένα
Φθινόπωρο κι άνοιξη μαζί, μα πως έχουν γίνει όλα ένα

Κοιτάς μπροστά και δε σε νοιάζει, κοιτάζεις πίσω και πονάς
μα όλα θα ήτανε εντάξει αν είχες κάποιον να μιλάς
Να ήταν δίπλα σου στον πόνο, να ήταν δίπλα στις χαρές
Να μη σ’ άφηνε μόνο σε μέρες τέτοιες σκοτεινές

Και είναι δύσκολες μέρες και δεν περνάν οι στιγμές,
απέναντι σε έναν αιώνα που δεν τον άλλαξε το χθες
Λες όλα πάνε καλά έχεις τον κόσμο μπροστά σου
κι ας είναι δύσκολοι καιροί εσύ τα θέλεις όλα δικά σου

Και κάπου μες το χαμό κάποιος σου φώναξε στάσου
μα δεν τον άκουσες ποτέ είχες ξεχάσει το όνομα σου
Και τώρα άσκοπα γυρνάς έχεις για όνομα αριθμό
Υπάρχει φως μες το δωμάτιο μα μοιάζει πάντα σκοτεινό

Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους ανθρώπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι έκλεισαν τα περάσματα

Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση