Μπορεί να γεννήθηκα τυφλός
Μπορεί η καρδιά μου ποτέ να μην χτυπάει
Μπορεί για μένα να βρέχει ο ουρανός
Όταν αισθάνομαι πως κάποιος με κοιτάει.

Τρέμω όταν μένω στη σιωπή
Και νομίζω πως θ’ ακούσω την αλήθεια
Αυτή που κάποτε εσύ μου είχες πει
Αλλά εγώ διάβαζα μόνο στα παραμύθια.

Στέκομαι μπροστά σου να σου πω
Μια συγγνώμη που δεν άκουσα ως τώρα
Όλα όσα μου `πες πως θα `πρεπε να δω
Όλα όσα έκαψε ή γκρέμισε η μπόρα.

Μοιάζει η αλήθεια μια στιγμή
Που θέλω σαν ψέμα να τελειώσει
Της νύχτας το γλυκό πικρό φιλί
Πεθαίνει ο έρωτας χωρίς να το `χει δώσει.

Πέφτει η αυλαία τελικά
Τα φώτα σβήνουν στο ξύλινο κρεβάτι
Όλα όσα έφτιαξα δεν βρίσκω πουθενά
Όλα όσα γέννησα έχουν γίνει στάχτη.