Κάποτε θά `ρθει ένα πρωί
κι ο μαύρος καβαλάρης
κι αν ειν’ ο κουρνιαχτόςπολύς,
το σύννεφο να πάρεις.

Βάλε γαλάζια και χρυσά
και ντύσου στο μετάξι
κι αν είναι ήλιος θα ντραπεί
και το κακό θ’ αλλάξει.

Μ’ άν είναι νύχτα του φονιά
και νύχτα του Σαββάτου
σαν δαχτυλίδι τ’ όνομα
δώσε το του θανάτου.