Και τώρα κάρφωσες το θάνατο
Ίδια που κάρφωνες το γέμισμα του φεγγαριού
Με τ’ άσφαιρα ερωτόλογα
Αναμασώντας τη ληγμένη σου φωνή
Στα χείλια της αρραβωνιαστικιάς σου

Ε και πώς λάμπανε τα μάτια σου
Πώς έτρεμε η φωνή σου
Μες στα βουβά χαμόσπιτα
Κι ανοίγανε οι πόρτες
Κι ανοίγαν τα παράθυρα
Κι έβγαιναν τα κορίτσια
Και τώρα πες μου σε ποιον να το πω
Και ποιος θα με πιστέψει
Πως δίκασαν τον ουρανό
Και κρέμασαν τον ήλιο

Ε και πως στάζανε τα χείλια σου
Ανθόνερο και μέλι
Μες στις αυλές που δίψαγαν
Και φύτρωναν μεράκια
Και στηνανε γοργό χορό
Στις ρούγες τα κοπέλια
Και τώρα πες μου σε ποιον να το πω
Και ποιος θα με πιστέψει
Πως δίκασαν τον ουρανό
Και κρέμασαν τον ήλιο