Πες πως είμ’ ένα παιδί παραπονεμένο
που το έριξε η ζωή μες στους δρόμους ξένο,
πες πως είμ’ ένα πουλί, ένα χελιδόνι,
που μονάχο στο βοριά της ζωής παγώνει,
πες πως είμ’ ένα πουλί, ένα χελιδόνι,
που μονάχο στο βοριά της ζωής παγώνει.

Και θα δεις θα μ’ αγαπήσεις μες στα χέρια θα με κλείσεις
και μαζί μου θα δακρύσεις σαν μικρό παιδί.

Πες πως είμαι μια ματιά χιλιοπικραμένη
που τα άδικα μετρά κι είναι δακρυσμένη,
πες πως είμαι μια φωνή που μιλάει με πόνο
και βοήθεια και στοργή σου ζητάει μόνο,
πες πως είμαι μια φωνή που μιλάει με πόνο
και βοήθεια και στοργή σου ζητάει μόνο.

Και θα δεις θα μ’ αγαπήσεις μες στα χέρια θα με κλείσεις
και μαζί μου θα δακρύσεις σαν μικρό παιδί,
και θα δεις θα σ’ αγαπήσω μες στα χέρια θα σε κλείσω
και μαζί σου θα δακρύσω σαν μικρό παιδί.