Δέσποτα βγάλε το σινί
Κι ένα λαχούρι βυσσινί
Απ’ το παλιό φορτσέρι
Και γράψε στη Περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Κι ο Ανδρόνικος το ξέρει
Κόκκινα βάλε τα ψηφιά
Και πάμε στην Αγια Σοφιά
Να μ’ ευλογήσεις νύφη
Πριν φέρουν άγρια συννεφιά
Τα μάτια σου τα σεντεφιά
Του πορθητή τα στίφη

Δέσποτα βοήθα μη σκιαχτώ
Και τ’ακριβό μου φυλαχτό
Στ’ άγιο σου χέρι κράτα
Μα σαν ακούσεις ουρλιαχτό
Κι ιδείς μακριά τον κουρνιαχτό
Τις προσευχές παράτα.
Κι αν βρεις ασέλωτο φαρί
Στο διάσελο να καρτερεί
Βάλ’του φωτιά στη φτέρνα
Και πες τ’ Ανδρόνικου να’ρθεί
Με το βαρύ του το σπαθί
Να σώσει τη Βλαχέρνα

Δέσποτα σπάσαν τα λουριά
Στου χάρου την περαταριά
Και τ’άλογο φευγάτο
Κι αν είναι η μοίρα μου βαριά
Μη μου κρατάς τη μαρτυριά
Και το πικρό μαντάτο.
Έμπα μονάχα στη σκηνή
Κι απ’ τ’ασημένιο το σινί
Πάρε καυτό μολύβι
Και γράψε στην περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Που μέτωπο δε σκύβει