Ήτανε το όνειρο που έγινε αλήθεια,
κι εγώ το τίποτα, μια απλή συνήθεια,
τώρα προδόθηκες κι έρχεσαι σε μένα,
με μάτια κόκκινα, χείλη σφιγμένα,
κρίμα για σένα..

Μίλα μου γι’ αυτόν λιγάκι
που `χει κάψει τα όνειρά σου
ένα τόσο δα ανθρωπάκι
ήτανε ο ήρωάς σου
και γι’ αυτό είμαστε χώρια
για φαντάσου.

Ήταν τα πάντα σου, το άλλο το μισό σου
κι εγώ το λάθος σου το χθεσινό σου,
μόλις σε πλήγωσε κι έφυγε με άλλη,
σε μένα γύρισες σε μαύρο χάλι,
κρίμα και πάλι.

Μίλα μου γι’ αυτόν λιγάκι
που `χει κάψει τα όνειρά σου
ένα τόσο δα ανθρωπάκι
ήτανε ο ήρωάς σου
και γι’ αυτό είμαστε χώρια
για φαντάσου.