Κέντησα φως τη Αττική
να φύγουν οι Χειμώνες,
όπως κεντάνε οι ναυτικοί
στα μπράτσα τις γοργόνες,
και μ’ άφησες στη θάλασσα
και τη ζωή μου χάλασα,
να πλένω τις εικόνες.

Φως, φως, φως η αγάπη σου,
φως, φως καυτό το δάκρυ σου,
και ψάχνω μια στεριά για να χορτάσω,
τον έρωτα μαζί σου να γιορτάσω,
φως, φως, φως η αγάπη σου.

Κέντησα φως τη Αττική
κι έδωσα τη σκυτάλη,
στην πληγωμένη μου ζωή
να δω που θα με βγάλει,
και έκαψα τη σελίδα σου
και την τρελή πυξίδα σου,
στου κόσμου τ’ ακρογιάλι.

Φως, φως, φως η αγάπη σου,
φως, φως καυτό το δάκρυ σου,
και ψάχνω μια στεριά για να χορτάσω,
τον έρωτα μαζί σου να γιορτάσω,
φως, φως, φως η αγάπη σου,
φως, φως, φως η αγάπη σου.