Θέλω με τον Χρόνο να πιω να τον μεθύσω
Πως είναι τόσο Άδικος να του πω
Ώρες που περάσαν στο χθες και δε γυρνάνε
Ξυπνάει και ετούτη η νυχτιά

Κι ονειρεύομαι πως είσαι δική μου
Σε μοιράζομαι με τη μοναξιά μου
Αν μπορούσες μια στιγμή να φανείς !

Πήγε η νύχτα να κοιμηθεί ξημερώνει
Κι ο Χρόνος όπως πάντα Τυπικός
Γεύση απ την δική σου αγκαλιά, τη μυρωδιά σου
Γυρεύω μα ξέρω πως είσαι μακριά

Κι ονειρεύομαι, πως είσαι δική μου
Κι ονειρεύομαι, πως ζεις στη ζωή μου
Αν μπορούσες μια στιγμή να φανείς !

Ξέρεις βιάστηκες να ζήσεις μακριά μου
Ξέρεις άργησες να έρθεις κοντά μου
Θα τα “πούμε” ίσως σ’ άλλη Ζωή …