Το δρόμο πήραμε κι οι δυο
το δρόμο τον ξεχωριστό και πάμε
να μπούμε σ’άλλη εποχή
και όσα ζήσαμε μαζί ξεχνάμε

Χωρίζουμε χωρίς να υπολογίζουμε
αν άλλα μάτια είμαστε σε θέση να κοιτάμε
και φεύγουμε μα δίχως να ξεφεύγουμε
απ’τα κοινά μας όνειρα που μας ακολουθάνε
Χωρίζουμε κι απόψε χαραμίζουμε
κορμί σ’άλλα σκεπάσματα ξένα που ξενυχτάμε
νομίζουμε απλά πως ξαναρχίζουμε
μα δε μας είπαν οι καρδιές πως δύσκολα ξεχνάνε

Το λάθος φαίνεται σωστό
μ’εγωισμό για οδηγό που πάμε
αφού στην πρώτη τη στροφή
θάνατος θα καραδοκεί φοβάμαι