Τα πράγματα παράξενα πολύ έχουνε γίνει,
δεν ξέρω πλέον πώς να σου φερθώ
και μυστικά περίεργα η στάση σου μου κρύβει
μα πρόσεξε γιατί’ μαι ως εδώ!

Φρόνιμα, σου λέω, κάθισε φρόνιμα,
αν θες τα χάδια μου μόνιμα,
κοίταξε ν’ αλλάξεις μυαλά!
Φρόνιμα, σου λέω, κάθισε φρόνιμα,
μάθε να φέρεσαι ώριμα
για να τα πάμε καλά!

Σε παίρνω στο τηλέφωνο και βγαίνουν οι δικοί σου
την ώρα που έχω ανάγκη να σε δω,
μου λένε πως λείπεις πάντοτε μα ακούω τη φωνή σου
να ψιθυρίζει " πες, δεν είμ’ εδώ"!