Συντρίμμια μέσα στη βροχή, ανακοπή.
Μου κόβεις της καρδιάς σου την παροχή,
με σβήνεις μ’ ένα Χ.
Τι είμαι, τι ήμουν, τι θα `μαι;
Εδώ μονάχη μου να `μαι.
Όλοι πονάμε, όλοι πονάμε, όλοι πονάμε.

Η ψυχή μου αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο.
Το βλέμμα ταξιδεύει ακίνητο.
Κοιτάζω στον καθρέφτη κι απ’ τον πόνο μορφάζω,
τρομάζω, ουρλιάζω.
Τι είμαι, τι ήμουν, τι θα `μαι;
Εδώ μονάχη μου να `μαι.
Όλοι πονάμε, όλοι πονάμε, όλοι πονάμε.

Εγώ
που δίχως εσένα δεν είμαι τίποτα,
εγώ
που χώρια από σένα δεν έχω τίποτα,
εγώ
που σ’ αγάπησα δίχως όρια,
σ’ ακούω να μου λες ότι κουράστηκες,
να λες ότι βαρέθηκες,
στον έρωτα που ζήσαμε να βάζεις ένα Χι.

Εγώ
που ό,τι κι αν έκανα ήταν για σένανε,
εγώ
που πάνω απ’ όλα έβαζα πάντα εσένανε,
εγώ
που τόσες φορές για σένα θυσιάστηκα,
σ’ ακούω να μου λες πως δεν αντέχεις πια,
να λες πως δε με θέλεις πια,
στον έρωτα που ζήσαμε να βάζεις ένα Χι.

Μ’ ένα Χι
με τελειώνεις.
Μ’ ένα Χι
σαν τσιγάρο με σβήνεις.
Μ’ ένα Χι
σελίδα γυρίζεις,
την καρδιά μου σε χίλια κομμάτια τη σπας.

Μ’ ένα Χι
με διαγράφεις.
Μ’ ένα Χι
τα πάντα γκρεμίζεις.
Τη ζωή μου ολόκληρη σ’ ένα λεπτό ακυρώνεις
μ’ ένα Χι, μ’ ενα Χι.

Εγώ
που ό,τι ζητούσες πάντα σ’ το έδινα,
εγώ
που ό,τι με ήθελες να γίνω έγινα,
εγώ
που απ’ το πλάι σου λεπτό δεν έλειψα,
σ’ ακούω να μου λες ότι σου τέλειωσε,
να λες ότι σου πέρασε,
στον έρωτα που ζήσαμε να βάζεις ένα Χι.

Μ’ ένα Χι
με τελειώνεις.
Μ’ ένα Χι
σαν τσιγάρο με σβήνεις.
Μ’ ένα Χι
σελίδα γυρίζεις,
την καρδιά μου σε χίλια κομμάτια τη σπας.

Μ’ ένα Χι
με διαγράφεις.
Μ’ ένα Χι
τα πάντα γκρεμίζεις.
Τη ζωή μου ολόκληρη σ’ ένα λεπτό ακυρώνεις
μ’ ένα Χι, μ’ ένα Χι.

Αν δεν ήταν τώρα, θα ’τανε κάποτε,
κι ίσως χτες, μπορεί και αύριο.
Μα είναι πάντοτε, μα είναι πάντοτε.
Όλοι πονάμε, όλοι πονάμε, όλοι πονάμε.

Μ’ ένα Χι
με διαγράφεις.
Μ’ ένα Χι
τα πάντα γκρεμίζεις.
Τη ζωή μου ολόκληρη σ’ ένα λεπτό ακυρώνεις
μ’ ένα Χι.