Είν’ η αγάπη της ζωής μου, είναι κάθε μου πνοή,
η μόνη ελπίδα της ψυχής μου απ’ το βράδυ ως το πρωί
και σ’ ό,τι κάνω είναι η αφορμή (ναι, γι’ αυτό)
ξέρει πώς να γεφυρώνει ένα απέραντο κενό
στο διπλό μας το σεντόνι με λατρεύει σαν θεό
και με τελειώνει όταν λέει " σ’ αγαπώ "
κι είναι τέτοιος ο τρόπος που κάθε φορά το λέει
που σαν φλόγα κάτι μέσα μου με καίει,
με τρελαίνει απλά και μόνο που με κοιτάει,
σ’ ένα μονοπάτι άγνωστο με πάει
κι η καρδιά μου σπάει όταν μου γελάει!

Είν’ η αγάπη της ζωής μου, είναι όλη μου η ζωή,
τρέμει ο τόνος της φωνής μου όταν είμαστε μαζί,
μα κι αν το ξέρει ότι μ’ έχει στο χέρι, ε και;
μου γελάει κι η καρδιά μου σπάει
και πεθαίνω, όταν με φιλάει!

Είν’ η αγάπη της ζωής μου, είν’ η κάθε μου πνοή,
η μόνη ελπίδα της ψυχής μου απ’ το βράδυ ως το πρωί
και με τελειώνει τ’ όνομά μου όταν μου πει,
κι είναι τέτοιος ο τρόπος που κάθε φορά το λέει
που σαν φλόγα μοιάζει να με καίει,
με τρελαίνει απλά και μόνο που με κοιτάει,
σ’ ένα μονοπάτι άγνωστο με πάει
κι η καρδιά μου σπάει όταν μου γελάει!