Kάθα δεκαπέντε συνα
διώμε με τα μάθια ‘κείνα

Μου’ρίξες τύχη μου κακή
Τα βάσανα με το σακί

Έχω βάσανα που δεν τα
Κάνω σ’άνθρωπο κουβέντα

Φέρνεις που να μη σε εγνώρει
Μεσα στη ζωή μου ζόρι

Είν’ απαραίτητη σε μια
Φουρτούνα η απανεμιά