Τα πλοία δίχως φώτα και σημαία
Ελπίδες ξεφορτώνουνε στα στοκ
Τα χρόνια μας γυρνούν στην προκυμαία
Σκουριάζοντας στα έρημα τα ντοκ

Στο χιόνι βγάζω το όνειρο
Φοβάμαι μην κρυώσει
Να του κολλήσω δυο φτερά
Για να πετάξει στα ψηλά
Φοβάμαι – φοβάμαι
Φοβάμαι μην τα λιώσει

Πώς να το κλείσω τ’ όνειρο
Στη φυλακή σαν κλέφτη
Μ’ αυτό θεριό ανήμερο
Λυγά το κρύο σίδερο
Γυρνάει – γυρνάει
Γυρνά σαν τον δραπέτη

Οι ξέμπαρκες αγάπες ξενυχτάνε
Και καίνε τα φυλλάδια στα μπαρ
Τα λόγια σου σαν τον καιρό πονάνε
Απόψε δε με πιάνουν τα ραντάρ