Πολύπαθο πουλί της Σαντορίνης
Καιρό στη φόρμα δίχως σκέψη
Θα μου χαρίσεις μισή ώρα τελευταία
Της παρελθούσης σε κροκάλες σχέσεις

Δεν το μπορείς φοβάσαι ή δε θέλεις
Λόγω του φύλου που ελπίζεις
Να αναπτυχθεί εντός κι εκτός σου
εξ αίφνης φως μου

Η μοναξιά του οργασμού της νικοτίνης
Να βρει το νέο πρόσωπό της
Πέρα από τη σκιά του αμήχανου πατέρα