Έρημοι άνθρωποι
χρόνια δύσκολα και βαριά.
Κλείνω τα μάτια μου
ταξιδεύω για πουθενά!
Πες μου εσύ τι έγινε
τι δεν έγινε τελικά,
κι όλοι τους χάθηκαν
και ξεχάστηκαν βιαστικά!

Κλείνω τα μάτια μου
ταξιδεύω για πουθενά!
Χρώματα χρώματα
με τυλίγουν από ψηλά,
να κι η αγάπη μου
μ’ ένα σύννεφο αγκαλιά,
κι όλα του έρωτα
τ’ αφανέρωτα μυστικά.
Φωνές, συνθήματα
λόγια ασήμαντα στη σειρά!
Κλείνω τα μάτια μου
ταξιδεύω για πουθενά!
Πες μου εσύ τι έφταιξε
τι δεν έφταιξε τελικά,
κι όλα είναι ψέματα
κι όλα δείχνουν αληθινά!