Κυριακή σε είχα βρει
"καλησπέρα" μου `χες πει
και με τράβηξες στο μπαρ κάτι να πιούμε.
Μα η ζάλη ήταν πολλή
κι η ζωή μου αμαρτωλή
και δυο λόγια δεν μπορέσαμε να πούμε.

Νυχτωθήκαμε κι οι δυο
σ’ ένα σκοτεινό στενό
το στενό που είν’ η ζωή μας η χαμένη.
Κι αμαρτήσαμε διπλά
σ’ έναν κόσμο που γελά
όταν βλέπει γύρω τη χαρά διωγμένη.

Σ’ έναν κόσμο αμαρτωλό
περπατήσαμε κι οι δυο
σ’ έναν κόσμο που όλα τα `χει κάνει στάχτη.
Όλα ξένα κι αλλονών
ξένα και των διπλανών
σ’ έναν κόσμο αμαρτωλό χωρίς αγάπη.
Νυχτωθήκαμε κι οι δυο
σ’ ένα σκοτεινό στενό
το στενό που είν’ η ζωή μας η χαμένη.