Πιο φτωχός, πιο φτωχός από σένανε
δεν υπάρχει στον κόσμο κανένας.
Μα εσύ είσαι, μάθε, για μένανε
στη ζωή μου ο ήλιος ο ένας.

Αγέρας κι αν φυσάει πάνω από στεριές,
σπίτι ζεστό ανοίγει η αγκαλιά σου.
Βοριάδες κι αν με δέρνουν απ’ όλες τις μεριές,
είναι φωλιές τα χέρια τα δικά σου.

Πιο πολύ, πιο πολύ από σένανε
δεν αγάπησα άλλον κανένα.
Κι αν καινούριες αγάπες με παίρνανε,
θα γυρνούσα, να ξέρεις, σε σένα.