Στο σπίτι του φονιά φως δεν ανάβει
Ούτε κι η φλόγα καίει το κερί
Μαύρο χορτάρι τα σκαλιά σκεπάζει
Κι η πόρτα μένει πάντοτε κλειστή

Μόνο το φίδι του σπιτιού τα μεσημέρια
Στα κεραμίδια βγαίνει σαν πουλί
Και με φωνή ανθρώπου αρχινάει
Για τον φονιά να λέει προσευχή

Χριστέ μου εσύ το άδικο το είδες
Στη μέση κόψαν το Χερουβικό
Ήταν γραμμένο με το χέρι το δικό σου
Την προσβολή να σβήσει φονικό