Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη πώς αλλάζουν οι καιροί,
πώς αλλάζουν οι άνθρωποι συναισθήματα.
Μόλις πέρασε μπροστά μου η ιστορία μιας ζωής
κι ούτε είδε που ’μουν δίπλα του δυο βήματα!

Αυτός, αυτός είναι που μου ’δινε του έρωτα το φως,
αυτός, αυτός, που μόλις πέρασε μπροστά μου βιαστικός!
Αυτός, αυτός είναι που μου ’δινε του έρωτα το φως,
αυτός, αυτός, μα τώρα γι’ άλλα μάτια έγινε θεός... αυτός!

Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη πώς αλλάζουν οι καιροί,
πώς αλλάζουνε στον έρωτα τα πράγματα.
Μας γεμίζουν αναμνήσεις και μας δίνουνε πνοή,
μα τι κρίμα που δε μένουνε αθάνατα!