Ξημέρωσε κι ακόμα εδώ η σκέψη μ’ έχει αρπάξει
ποια πίστη και ποιο όνειρο τη μέρα μου θα αδράξει

Κάνε καρδιά μου μια στροφή, και χόρεψε για μένα
όσα δικά σου νόμιζες, ήτανε πάντα ξένα

Απ’ το σκοτάδι στη φωτιά κι απ’ τη φωτιά στο δάκρυ
ο πόνος είναι μάτια μου του κουβαριού η άκρη

Κι αν το δικό μου όνειρο ποτέ μου δεν προφταίνω
κι απ’ του ουρανού τα σύννεφα στον Άδη κατεβαίνω