Τα χρόνια μου τα πέρασα σε δρόμους και υπόγεια
κι όλο σκεφτόμουν πως θα ζω μες τη ζωή αιώνια

Θα `θελα να `χω μια καρδιά πίκρες να μην κερνάει
κι όπως το βρίσκει τον καιρό έτσι να τον περνάει

Η λύπη δε με άφηνε μια μέρα για να ζήσω
δεν το ’ξερα πως η ζωή πια δε γυρίζει πίσω

Θα `θελα να `χω μια καρδιά πίκρες να μην κερνάει
κι όπως το βρίσκει τον καιρό έτσι να τον περνάει

Ώσπου μια μέρα έμεινε μέσα η καρδιά μου άδεια
και δε γεμίζει αν δε δει τον κόσμο μ’ άλλα μάτια

Θα `θελα να `χω μια καρδιά πίκρες να μην κερνάει
κι όπως το βρίσκει τον καιρό έτσι να τον περνάει