Φοβάται η κόρη το χιονιά
που όλο θυμώνει
κρυώνει και δε βγαίνει στο μπαλκόνι.

Φοβάται πάλι η άνοιξη σαν φτάσει
μην έρθει η αγάπη,
δεν τη δει και προσπεράσει.

Φοβάται ο νιος
μην του την πάρουν άλλοι
πριν έρθει καλοκαίρι με φεγγάρι.

Περνάς και χάνεσαι
αγάπη στολισμένη
το φως που σκόρπισες
απλώνει ξεμακραίνει*

Φοβάται πάλι μέρα μην περάσει
στο παραθύρι δεν τη δει
και σκοτεινιάσει.