Έλα φίλα με στο στόμα
όπως η βροχή το χώμα...
Πότισέ με τη δροσιά σου
κάνε με δικιά σου...
Μια φορά να σε φιλήσω
το άρωμά σου να τρυγήσω
στην καρδιά που `χει διψάσει
μια φορά θα φτάσει...

Έλα φίλα με κι ανθίζει πάλι η ζωή
κέρνα και τον κόσμο μια γουλιά να πιει...
Έλα φίλα με κι ο δρόμος είναι ανοιχτός
αγκαλιά μεγάλη σαν ωκεανός...

Σαν περνάς ο κόσμος μοιάζει
άσπρη μέρα που χαράζει
το ποτήρι μου γεμίζω
όταν σ’ αντικρίζω...
Μια στιγμούλα σε κρατάω
και το θάνατο ξεχνάω
Είσαι φως που με φωτίζει
ίσιος που δροσίζει...

Οι ψυχές που λαχταράνε
να ανταμωθούν...
δεν φοβούνται πόνο
όταν χωριστούν...
Έλα γίνε ουρανός μου
κάνε με νυχτιά
και άναψέ μου τ’ άστρα
βάλε μου φωτιά...