Αγάπη που όλο σου έδινα
Κι από την λάσπη σ’ έπλυνα
Γυμνή και μόνη τώρα τριγυρνάς
Ξανά να μάθεις να αγαπάς

Μα εγώ είμαι άρρωστη βαριά
Έρωτας είναι ή συμφορά;
Αυτός που ξέρει να αγαπά
Πάντα είναι άρρωστος βαριά

Αγάπη που δεν ρώτησα
Κι απ’ την καρδιά σε πότισα
Πριν να σου πω ξαπόστασα
Το γέλιο μου σ’απόσταξα

Ακόμη κάτι αν με κρατεί
Είναι που κι η ίδια η ζωή
Πιο καθαρά μιλάει όταν κυλά
Πιο κάτω και πιο χαμηλά