Άστοχα τα λόγια που ακούμε
στης αβεβαιότητας το ρυθμό,
μπήκαμε στο λούκι και ζητούμε
της αλήθειας τον ορρό.

Η Σαλώμη χόρεψε για τον Ιωάννη
ό, τι κι αν λένε οι Γραφές
έρωτας δε γίνεται χωρίς στεφάνι
και θανάσιμες πληγές,
έρωτας δε γίνεται χωρίς στεφάνι.

Θα `ρθει, λένε, η Άνοιξη αργοπορημένη
λίγο μας το τράβηξε ο καιρός,
η μεγάλη απόφαση ακρωτηριασμένη
λήγει ο μέγας αρχηγός.

Η Σαλώμη χόρεψε για τον Ιωάννη
ό, τι κι αν λένε οι Γραφές
έρωτας δε γίνεται χωρίς στεφάνι
και θανάσιμες πληγές,
έρωτας δε γίνεται χωρίς στεφάνι.

Ο έρωτας αλλάζει τα φορτία
καίει τους υπολογιστές,
μπαίνει στα διαδίκτυα, βγάζει θηριωδία
και ζητάει κεφαλές.

Η Σαλώμη χόρεψε για τον Ιωάννη
ό, τι κι αν λένε οι Γραφές
έρωτας δε γίνεται χωρίς στεφάνι
και θανάσιμες πληγές,
έρωτας δε γίνεται χωρίς στεφάνι.

Η Σαλώμη αγάπησε τον Ιωάννη
πρέπει η αλήθεια ν’ ακουστεί,
τ’ όνειρό της έζησε μέσα στην πλάνη
και στην πλάνη ακόμα ζει,
και στην πλάνη ακόμα ζει.