Πού να κοιμούνται τα γαλάζια πρωινά
μες στη θαμπή την καταχνιά
του φετινού χειμώνα,
ο δρόμος χάθηκε, ο δρόμος ο δικός σου,
γυμνά κλαδιά ξεπήδησαν,
ζητούν το πρόσωπό σου.

Πού να κοιμούνται τα γαλάζια μου όνειρα
χωρίς το φως του Αυγερινού
χωρίς αποσπερίτη,
μι’ αγάπη χάθηκε και γίνηκε καπνός,
και μες στη νύχτα π’ αγρυπνά
κρυώνω σαν σπουργίτι.