Ζωντάνεψαν τα γράμματα
και χόρευαν στα μάτια μου μπροστά
θυμήθηκα τα βράδια μας που χόρευα
αγάπη μου μ’ εσένα
στο μήνα έξι γράμματα που στέλνω
είναι λίγα τελικά
σου είπα πως δε θα’ γραφα μα γράφω
τι να πω τα’ χω χαμένα

Κι έχω για σένα εφτά ζωές
εγώ να χάσω
γύρισε πίσω
δεν μπορώ να σε ξεχάσω

Σε παίρνω στο τηλέφωνο μα κλείνουμε
στα τρία τα λεπτά
εμείς οι δυο που καίγαμε τα σύρματα
σχεδόν του τηλεφώνου
να έρθεις θέλω γρήγορα
μα μόνη ζω εδώ παρ’ όλα αυτά
μοιραία τώρα γίνομαι συνένοχη
στο άγγιγμα του χρόνου