Ένας διαβάτης περπατά
Κι έχει βαριά νυχτώσει
Δεν έχει σπίτι να σταθεί
Κι αγάπη ν’ανταμώσει

Διαβάτες είμαστε κι εμείς
Μες στης ζωής τον δρόμο
Που περπατάμε ολημερίς
Με βάσανα στον ώμο

Φεύγεις διαβάτη μου και πας
Και σβήνεις σαν φεγγάρι
Πες μου διαβάτη μου και μας
Η νύχτα θα μας πάρει