Αρχίζω απ’ το τέλος ρόδο μου, αυγή μου
και τι θα πει ζωή,
εφτά φορές να πέφτεις, να σηκώνεσαι οκτώ.

Σου μάζεψα λουλούδια στο καταχείμωνο,
και τι θα πει ζωή,
εφτά φορές να πέφτεις, να σηκώνεσαι οκτώ.

Ένα παιδί μου τα `μαθε τα λόγια, τον σκοπό,
και τι θα πει ζωή,
εφτά φορές να πέφτεις, να σηκώνεσαι οκτώ.

Κι αρχίζω απ’ το τέλος ρόδο μου, αυγή μου
και τι θα πει ζωή,
εφτά φορές να πέφτεις, να σηκώνεσαι οκτώ.