Μερικές φορές είσαι τόσο δίπλα
σαν να βάζει τρίπλα ο χρόνος στο μυαλό
πάλι άλλες φορές είναι όλα ήπια
σαν εγώ να ήπια της λησμονιάς νερό.

Πάει ο χρόνος πίσω, πάει ο χρόνος μπρος
δεν κρατάει το ίσο γίνεται γιατρός
και σε μια ανάσα γίνεται φωτιά
γίνεται παγίδα κι άδεια μοναξιά.

Μερικές φορές γίνονται όλα ένα
της καρδιάς τα ξένα μοιάζουνε γνωστά
πάλι άλλες φορές προσπαθώ εσένα
να σε δω μ’ εμένα μα δεν υπάρχεις πια.

Πάει ο χρόνος πίσω, πάει ο χρόνος μπρος
δεν κρατάει το ίσο γίνεται γιατρός
και σε μια ανάσα γίνεται φωτιά
γίνεται παγίδα κι άδεια μοναξιά.