Οι δρόμοι της Ανατολής
Και το δαιμόνιο της φυλής
Με πήγαν και με φέραν
Και βγήκα να επικαλεστώ
Και Παναγία και Χριστό
Μα δεν τα καταφέραν

Και πήρα δρόμους και στενά
Να δω γιατί με τυραννά
Του έρωτά σου ο πόνος
Αφού και με το σ’αγαπώ
Κοίταζα πριν να σου το πω
Να δω πού μπαίνει ο τόνος

Αυτή η καρδιά σε τι κόσμο πατά
Και ποια βραδιά η ζωή μου χρωστά
Βγήκα μια βόλτα κι ήταν όλα κλειστά
Τα μαγαζιά του κόσμου

Μέτρησα θύματα καινούρια παλιά
Και κάτι εγκλήματα εκτός τα φιλιά
Κοίταξα πίσω κι είδα μόνο σκυλιά
Μα πουθενά το φως μου

Μπήκα στο πλοίο της γραμμής
Και δε μου ζήτησε κανείς
Να κόψω εισιτήριο
Κατέβηκα σε μια στεριά
Και ρώτησα σε ποια μεριά
Αντέχουν το μαρτύριο

Χωρίς λεφτά χωρίς σταυρό
Άλλοι με παίρναν για μωρό
Κι άλλοι για δολοφόνο
Ώσπου μου βρήκαν τελικά
Της μοίρας μου τα υλικά
Και κλείδωσα τον πόνο

Οι δρόμοι της ανατολής
Και το δαιμόνιο της φυλής
Μου μάθαν το παιγνίδι
Πως όταν ρίχνεις τη ζαριά
Πουλάς ψυχή πουλάς καρδιά
Κι ανάβει το σανίδι

Βρήκα δυο σόγια με βιολιά
Τραγούδι και παραγγελιά
Γενιά μου αλλοπαρμένη
Κι ό,τι με πόνεσε πολύ
Είτε φιλί είτε απειλή
Το είπα ειμαρμένη